insanlara iyilik yapıp kötülük bulmak

çok geldi başıma yine de iyilik yapmaktan vazgeçmedim

adamı durduk yere çileden çıkaran durum. hele de bu iyiliği sanki kötülük yapmışsın gibi dallayıp budaklayarak kin besleyenler var onların hele... örnekle anlatayım durun. --- örnek --- şimdi geçen sene üniversiteye başladığımdan beri arkadaş grubumda bir kız var. geçen sene hep beraber takılırdık. zaten sınıfta 10 erkek 50 kız vardı mecburduk biraz da. neyse arkadaşlık güzeldi. yakın yerlerde oturduğumuzdan arada okuldan beraber de dönerdik. arkadaşlar hem geçen sene hem bu sene bazı imalarda bulundular bizim için, yok lan falan dedim. biri yetinmedi bir gün kafede ''batuhan'la kardelen de şey işte falan'' diye bi bağırdı mağırdı. ben de istekli değildim. zaten başkasını seviyorum, haliyle bu olaylarda hep soğuk kaldım. hatta kız bir kere buluşmaya çağırmıştı ''gel kahve içelim'' diye falan, ama ben bu durumlar yüzünden ona bile yanaşmamıştım. sonra da okula gitmeyi bıraktım zaten bu sene. bu dönem sadece salı günü gittim. bu sene bölüme yeni gelenlerden bir çocuk bana yazdı bu kız hakkında. işte hoşlanmış. bana soruyor, ''niye bana soruyorsun olm'' dedim. yakınmışsınız dedi. ''değiliz amk'' dedim ve çocuğa kız hakkında bilgi verdim hatta düşürsün diye de destekte bulundum. velhasıl zaman geçti, ben salı günü okula gittim. bunlar sevgili olmuş. diğer arkadaşlar da yoktu ortada beraber oturduk çardak denilen yere. anlattım ben işte kız meselesi hani diye. kız zaten biliyordu konuyu, çocuk da öğrenmiş. ben sınıftan iki kıza anlatıp akıl danışmıştım bu konuda, meğer kızlardan öğrenmiş durumu. velhasıl sevgili olmalarına katkıda bulunduğum bu güzel insanlar karşımda sarılmaya koklaşmaya falan başladılar benim o halimde. benim o halim de az buçuk değil, 6 aydır kızın tek fotoğrafını görmemişim unutmak için. o gece dayanamamışım artık açıp bakmışım ve evde duramayıp ne yaptığımı bilmeden okula gitmişim hiç uyumadan. iyi güzel hadi sabredeyim dedim yine... kız oradan bana dönüp ''batuhan sen tam bir losersın ya, bazı kızlar giriyor hayatına yakaladığın fırsatları değerlendirmiyorsun mutlu olmak gibi bir derdin yok hiç'' diye bağıra bağıra konuşmaya başladı. nereden düştüğümü şaşırdım. lan ben üzülmesin diye davetini reddettiğimde o kadar dil döktüm bu kıza ya. başka bi kıza aşığım ve bu hal ona yakınlaşmama engel oldu diye hırslanıp da yanına birini takınca yaptığı yoruma bakın. o çocuk yanındaysa da benim verdiğim cesaret sayesinde amk. --- örnek --- açıkcası o gün o kızla buluşmak yerine youtube'da önerilenler listesindeki ilk duygusal şarkıya tıkladıktan sonra saatlerce her şarkıda sevdiğim kızı düşünüp de üzülmeyi yine tercih ederim ben bu hiç sorun değil. böyle karşılanması inanılmaz bir çirkinlik ama. diyemedim ki ''loserlık değil o, loser olsam elime bir kere kazanma fırsat geçmişken seni affetmezdim'' diye. yanındaki çocuğa yazık. neyse işte yani kötü bir durum bu. böyle insanları keşke en başta tanıyabilsek ama malesef olmuyor.

Bir entryde enayi miyim tarzı bir yazı gördüm de kendi enayiliğim geldi aklıma. Final hastası kütüphanede ders çalışıyoruz. Kızın biri geldi, ya bu son slaytlar ben de yok alıp biraz çalışabilir miyim dedi. Ben de sıkıntı yok alabilirsin ben sınava kadar buradayım dedim. Kız aldı gitti. Birkaç saat sonrada verdiğim notların dersinin sınavı var. Bekliyorum kız notları geri getirecek ben de çalışacağım ve kız geri getirmedi ben ortada öylece mal gibi kaldım. Neyse ki yanımda arkadaşlarım vardı da onların notlarından çalıştım. Kütüphanede aradık bulamadık kızı. Sınava girerken baktım yine göremedim. Birkaç gün sonra kütüphanede ortak çalışma alanında masanın üzerindeydi notlarım. Akşam annemlere anlattım. Abim sakın yolda senden paran var mı bakabilir miyim filan derlerse çıkarıp paranı gösterme onu da elinden alırlar diye bir güzel de dalga geçmişti.

Zamanında çok fazla başıma geldiği için akıllandım artık. Bundan sonra ne kadar ekmek o kadar köfte. Ne ekerseler onu biçerler. Hadi bakim

Özellikle ikili ilişkilerim bundan ibaret. Ya ben iyilik yaptığımı zannediyorum ya da düz enayiyim